واقعيت پول:
اغلب در اين مرجله از كارگاه، مسائل مالي ذهن شركت‌كنندگان را به خود مشعول مي‌كند اما اگر با خودمان صادق باشيم، خلاقيت نيازي به پول هنگفت ندارد مگر اين كه از لحاظ مالي، آنطور كه بايد مديريت خوبي تا به حال نكرده‌ايم. خوب روشن است كه ابتدا بايد ببينيم آيا بيشتر دچار مانع ذهني هستيم يا واقعا دچار كمبود مالي هستيم. در هر دو حالت با مشاهده‌ي دخل و خرج روزانه‌ي خود و ثبت آنها متوجه اين موضوع مي‌شويم فقط بايد كمي صبور باشيم. 
بيشتر مواقع ترس ما از تمام شدن منابع مالي‌مان اجازه نمي‌دهد كه به قدر كافي خرج كنيم و يا گاهي بيش از درامدمان خرج مي‌كنيم تا بر ترس‌مان فائق شويم ولي هيچ كدام ما را به خلاص شدن از ترس‌مان هدايت نمي‌كند و بيشتر بر ترس‌مان مي‌افزايد.
اگر بتوانيم به يك دانش مالي متناسب با درآمدمان برسيم و بدانيم به نسبت درآمد و شيوه‌ي زندگي‌مان چه مقدار خرج كنيم به آن دانش مالي درست دست پيدا كرده‌ايم، كه اولين قدم مشاهده‌ي خرج روزانه و ثبت آن است. اين بهترين كمكي است كه در حق خودمان مي‌توانيم انجام دهيم، در حين نوشتن بسياري از ترس‌هاي‌مان ناپديد مي‌شود چون با مشاهده‌ي واقعيت‌هاي مالي زندگي‌مان، واقع‌بيني جاي ترس از كمبود مالي را مي‌گيرد و يا اگر زياد خرج مي‌كنيم با كنترل كردن آن از هيجان خرج‌هاي اضافه خلاص مي‌شويم.
اما پس از اين كار توصيه مي‌شود كه در هر زماني كه فرصت داريم دانش مالي خود را با شركت در سمينارهاي مالي و يا خواندن كتاب‌هاي مالي ساده به دانش خود بيفزايم چون براي داشتن زندگي خلاق نيازمند خلاصي از نگراني‌هاي مالي هستيم. دلمان مي‌خواهد ايده‌هايي كه به ذهن‌مان مي‌رسد را بتوانيم امتحان كنيم.
تله‌ي فضيلت:
ريشه‌ي تله‌ي فضيلت در نديدن واقعيت‌هاي زندگي‌مان است. به ظاهر براي ارزشي والاتر، نيازهاي فعلي‌مان را بي‌جواب مي‌گذاريم و در دام خودفريبي گرفتار مي‌شويم. مثلا مي‌گويم براي احترام به ديگري از رسيدگي به كارهاي خود خودداري مي‌كنيم و ساعت‌ها پاي صحبت‌هاي بيهوده مي‌نشينيم كه تا اينجاي داستان اشكالي ايجاد نمي‌كند اما وقتي دچار اين غرور كاذب از خودگذشتگي و فداركاري مي‌شويم مشكلات‌مان آغاز مي‌شود. تله‌ي فضيلت آنقدر موذيانه عمل مي‌كند كه نمي‌دانيم بي‌حوصلگي و گاهي خشم‌مان از كجا آب مي‌خورد. در اين افراد اغلب شاهد دفاع از افراد بي دفاع و دلسوزي‌هاي بشر دوستانه هستيم اما عميق كه نگاه مي‌كنيم با خودشان از همه بي‌رحم‌ترند. خواسته‌هاي واقعي‌‌شان به تعويق افتاده و دچار كسالت و يكنواختي روحي شده‌اند. آن طراوات و تازگي كه در زندگي افراد خلاق وجود دارد از بين رفته و جايش را تاسف براي ديگران و كل آحاد جامعه فراگرفته است.
از خودمان بپرسيم به قدر كافي اجساس رضايت از زندگي داريم؟
تا هفته‌ی آینده منتظر جلسه‌ی ششم باشید..
مربی و برگزارکننده‌ی کارگاه آموزشی بازیابی خلاقیت: مهتاب مرادیان
بازدید از این پست :3142بار
آخرین دیدگاه‌ها